Gravity
Un despliegue de belleza visual. Flotamos durante todo el metraje con fuerte dosis de tensión. Pensar en la inmensidad, en la caída libre, en la soledad absoluta, me provoca una angustia intensa.
Pena de mensaje barato con trauma emocional y superación.
Sería maravilloso disfrutarla en una pantalla grande, de cine de verdad. Me ha gustado, me ha hecho pasar un buen rato, muy alejada de la Tierra, desde mi confortable sofá.
Sinopsis Mientras reparan un satélite fuera de su nave, dos astronautas sufren un grave accidente y quedan flotando en el espacio. Son la doctora Ryan Stone, una brillante ingeniera que realiza su primera misión espacial, y el veterano astronauta Matt Kowalsky. La misión exterior parecía rutinaria, pero una lluvia de basura espacial les alcanza y se produce el desastre: el satélite y parte de la nave quedan destrozados, dejando a Ryan y Matt completamente solos, momento a partir del cual intentarán por todos los medios buscar una solución para volver a la Tierra.
Dirección Alfonso Cuarón. Guion Alfonso Cuarón, Jonás Cuarón. Música Steven Price. Fotografía Emmanuel Lubezki. Reparto Sandra Bullock, George Clooney, Ed Harris. EE UU 2013, 90 min. 7 Premios Oscar: incluyendo mejor director. Globos de Oro: Mejor director. Premios BAFTA: 6 premios, incluyendo Mejor director.
A vida secreta de Úrsula Bas
Arantza Portabales
Non lin a primeira entrega desta saga. Atrapoume dende o inicio. Moi áxil, moi bem trazadas as diferentes tramas, cuns persoaxes atractivos e misteriosos, co seu lado escuro sobre o tapete. Encantoume, pasaino en grande.
Quedo coas reflexións da autora:
“Ten moito que ver cun tema que me obsesiona que é a comunicación e a necesidade que temos de estar conectados, de que alguén nos faga caso e combater a soidade”
“Ela é consciente de que hai algo moi equivocado nel, é consciente do medo que lle suscita pero sente algo que está por riba que é a emoción. Úrsula explícao moi claro, sente medo pero tamén excitación e decátase de que o máis importante para ela é ter a alguén pendente e recupera unha sensación que tiña esquecida, séntese viva e ve que precisa de vivir. Iso pesa máis que o seu sentimento de inseguridade porque as alarmas tamén as ten aí. Hai un momento na novela que me encanta, é unha reflexión que fai o axente Abad: «É unha tía intelixente e namorouse dun tío que se fai chamar psicópata». E a axente Barroso responde: «Pero as tías intelixentes son capaces de namorarse de verdadeiros gilipollas». Que levante a man quen non coñeza a unha amiga namorada dun idiota. Isto é así, a paixón e o namoramento teñen un compoñente irracional moi alto, incluso inexplicable. Se fose explicable, os idiotas xamais ligarían e aí os tes. Ves a tías e tíos magníficos con persoas verdadeiramente mediocres”.
“Hai un momento na vida no que unha mira cara a atrás e ve que o camiño se fai máis longo do que agardaba e decide que o resto da vida quere facer algo máis, sinxelamente. Decidín que ese algo máis, para min, sería escribir. Porén, se queres dicir que foi porque me volvín tola...”
Da entrevista publicada en La Voz de Galicia
Sinopse: Dun día para outro, e sen que se saiba o motivo, desaparece unha escritora de sona. O seu home pon unha denuncia na comisaría de Compostela á que, logo dunha baixa prolongada, se acaba de reincorporar Santi Abad, quen xunto a Ana Barroso, ascendida a subinspectora, volven formar equipo.
Cunha trama de ritmo e acción fulgurantes, penetra, camada a camada, sen dó e cunha potencia narrativa engaioladora, na dobre vida dunha muller que se deixa arrastrar pola forza subxugante do descoñecido, pola atracción e misterio dun ser verdadeiramente perverso.
Nº de páginas: 452. Editorial Galaxia, Vigo 2021